Intensywność

Emocje są bardzo intensywne. Wszystkie.
Miłość, stres, pożądanie, radość, złość, agresja, strach, zmęczenie... Nie widzę w sobie czegoś takiego jak uczucia mieszane. Jak jest jedno to nie ma żadnego innego, to jedno ogarnia mnie całkowicie.

Przez ostatni tydzień sporo pracowałam (taki grafik), więc dobrze, że jestem w tym stanie, a nie depresyjnym. Inaczej nie dałabym rady.
Mieliśmy wczoraj w pracy wizytę Szefa Combo, czyli szefa, który jest szefem mojego szefa. W pewnej chwili w pomieszczeniu 8m2 byłam sama z dwoma szefami i byłam tak zestresowana, że nie wiedziałam co ze sobą począć. Równocześnie byłam tak skupiona na swoich obowiązkach, tak zdeterminowana, aby wypełniać prawidłowo wszystkie procedury, że byłam pod wrażeniem samej siebie.
Po pracy poszłam do mojej byłej pracy, gdzie pracuje Uwodziciel, tego dnia był w pracy. Byliśmy umówieni na późny wieczór, ale wpadłam tam jeszcze pogadać ze znajomymi i z nim. Było świetnie, choć kolega, z którym pracuje Uwodziciel chyba czuł się skrępowany (wiadomo, ploty żyją swoim życiem), bo co chwilę wychodził i zostawiał nas samych - a to żeby umyć naczynia, a to żeby coś tam do jedzenia sobie podgrzać, a to żeby jeszcze jakieś tam naczynia domyć. Zabawne to było. A ja miałam gdzieś to, co myślą inni. Jak to w górce: pierdole! Jest zajebiście!
Kiedy kładłam się spać to byłam tak potwornie zmęczona - całym dniem w pracy, potem tym spotkaniem ze znajomymi i z Uwodzicielem, tymi emocjami, tym śmiechem, uśmiechem, energią, stresem, zdeterminowaniem i skupieniem. Zasnęłam w jednej chwili.

Pisanie, gdy jest dobrze, wydaje mi się "mniej fajne". Nie mam głębokich przemyśleń, mniej jest we mnie melancholii... wydaje mi się to nudne, pomimo tego, że przecież życie w tym czasie jest tak bardzo intensywne. Ale nie umiem tej intensywności opisać.
Po prostu jest zajebiście.
Potrafię załatwić wszystko, przełamać lęk przed wszystkim, jestem pewna siebie i zdystansowana do problemów życia codziennego. Jest pięknie.